Louis Couperus, Metamorfoze; uitgave van L.J. Veen te Amsterdam.
    De auto-psychographie van Louis Couperus is gedurende eenige maanden een der aantrekkelijkheden van De Gids geweest, nu zij in boekvorm verschijnt, hebben velen haar al gelezen. Het portret, nu door Haverman, lijkt ons minder karakteristiek dan dat, indertijd door Veth gegeven, maar het is gunstiger, wereldscher. Wat Metamorfoze betreft, het moet een eigenaardig genoegen, een sublieme ijdelheid, zijn geweest, het te schrijven; na te gaan hoe men de boeken heeft gedacht die men zelf mooi vond eer men ze schreef en die toen ook door het publiek mooi zijn gevonden; te antwoorden op al het gevlei der waardeering met 'ja, dat heb ik ook zoo mooi bedoeld, en nog veel mooier.' Het boek schijnt ons oneindig meer waard, dan de voorlaatste, 'Hooge troeven' of 'Wereldvrede;' het is zooveel intiemer dan de geïdealiseerde Figaro-kronieken en modeplaten, waaruit die bestonden. Couperus is nu weer op den weg die met 'Eline Vere' en 'Extase' zoo mooi begon, minder sensationeel, maar meer dichter en kunstenaar.