Couperus' 'Noodlot' in het Engelsch. Het Engelsche weekblad The Speaker wijdt in zijn nummer van 29 Augustus jl. enkele regels aan 'Noodlot' van Louis Couperus.
    Couperus, zegt de criticus, behoort tot de school van jonge Hollanders, die bekend is als de 'Sensitivist' school. De leden er van zijn meest jonge mannen tusschen 25 en 35 jaren en bewerken eene revolutie inde Hollandsche litteratuur. Uit den aard der zaak, moeten zij nog al eens hardhandig te werk gaan; zij hebben te strijden tegen verouderden smaak en vooroordeelen, en in hun onvergefelijke wreedheid noemen zij de ouderen 'bloedlooze poppen', en zooal meer. Doch het ongelukkige der zaak is - en dit vooral is ongelukkig als wij letten op de verwantschap, die natuurlijkerwijze de Hollandsche en Engelsche kunst moest binden -- dat deze revolutionaire jongeren zetven mijlen achter staan bij de beweging,
die het overige deel van Europa beroert.
    'Noodlot', zegt de criticus verder, door Mr. Gosse wel wat ruw vertaald onder den titel 'Footsteps of Fate' is zonder twijfel krachtig en betooverend. De kracht van woordenkeus, die het werk toont; de bedrevenheid om juist te kiezen wat hij vertellen wil en het vermijden van alle verwikkelingen; de gemakkelijkheid en vlugheid, waarmee het verhaal loopt en de fraaie stijl op iedere blijdzijde, zouden het in elke eeuw tot een merkwaardig boek hebben gemaakt. Maar op die wijze beschouwd, zijn Poe's gedichten ook altijd merkwaardig.

934
    En voor zoo ver het betreft de 'wereld der menschen' en niet de 'wereld der droomen' heeft het bijna evenveel belang als Poe's 'Ulalume'. Als wij in de Engelsche letterkunde van den laatsten tijd naar iets dergelijks moesten zoeken, zouden wij kiezen Stevenson's 'Dr. Jekyll and Mr. Hyde' of Wilde's 'Picture of Dorian Gray' - en het bovennatuurlijke uit die verhalen lichten. Dit zijn zeker goede verhalen, maar toch zouden de schrijvers vol afschuw elk verband met de 'realistische' beweging van de hand wijzen.
    Couperus' werk brengt ons in een staat van krachtige aandoening en groote bewondering. Maar het werk toont ook dat de schrijver in zijn doel weinig gemeen heeft met de richting 'die zich hoe langer hoe meer ten taak stelt mede te deelen wat is gezien, en minder, wat is gevoeld.' Wanneer 'Noodlot' het menschelijk leven geeft zooals men het ziet, dan doet dit ook de 'History of Rassclas, Prince of Abyssinia', 'en feiten zijn niet te onderscheiden van de overdrijvingen der verbeelding'.

 

Redactionele ingreep:
'Picture of Dorian Grey' > 'Picture of Dorian Gray'