Fidessa

Couperus werkte van mei tot december 1898 in Londen, Oxford en Brussel aan het sprookje Fidessa. Bijna een jaar later, in november 1899, verscheen de boekuitgave van Fidessa bij uitgever L.J. Veen. Het sprookje werd niet gepubliceerd in De Gids.

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen.  

Langs lijnen van geleidelijkheid

In oktober 1899 voltooide Couperus zijn roman Langs lijnen van geleidelijkheid. De roman werd in 1900 voorgepubliceerd in De Gids (jaargang 64) in drie delen. In boekvorm verscheen Langs lijnen van geleidelijkheid in september 1900 in twee delen bij uitgever L.J. Veen. 

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen.

De stille kracht

Op 8 oktober 1899 was Couperus begonnen aan de roman De stille kracht. Het verhaal speelt zich af in Indië, waar Couperus toen al enige maanden verbleef. In maart 1900 reisde hij terug naar Europa, waar hij de roman voltooide. In het najaar van 1900 werd De stille kracht in twee achtereenvolgende afleveringen van De Gids gepubliceerd. De boekuitgave bij uitgever L.J. Veen volgde in november 1900. Tegen de wens van Couperus in heeft Veen de roman in twee delen uitgegeven, vermoedelijk om technische en commerciële redenen. In de Volledige Werken wordt De stille kracht als een doorlopend verhaal gepresenteerd, zoals Couperus het had bedoeld.

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

Babel

Couperus schreef de novelle Babel tijdens het verblijf met zijn vrouw in Nice. Op 12 februari 1901 was Babel voltooid. Zonder voorpublicatie in De Gids verscheen de novelle in juni 1901 in boekvorm bij uitgever L.J. Veen.

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

De boeken der kleine zielen I

Begin 1901 schreef Couperus aan zijn uitgever dat hij van plan was een Haagse familieroman in meerdere delen te schrijven. De delen zouden aparte titels krijgen, zodat Veen ze afzonderlijk kon uitgeven. De complete reeks zou De boeken der kleine zielen gaan heten.

In november 1901 verscheen het eerste deel van De boeken der kleine zielen bij uitgever L.J. Veen, zonder eerst te zijn verschenen in De Gids. In eerste instantie wilde Couperus dit deel van de romancyclus De familie en de kennissen noemen, maar veranderde de titel later naar De kleine zielen, wat hij als volgt onderbouwde: “Daar het eerste Boek een entrée-en-matière is voor de 3 anderen, is de titel ook zoo heel goed.”

De romancyclus De boeken der kleine zielen is te typeren als een Hollands familieverhaal, een zedenschets met een kritische blik op een familie uit de hogere bourgeoisie. Couperus schrijft hierover het volgende naar Veen: “Het boek speelt in Den Haag, als ge wilt genre Eline Vere maar rijper; in côterieën half Indisch, half Hollandsch, een meer werkelijke maatschappij, dan die van Eline [...].”

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

De boeken der kleine zielen II

Het late leven verscheen, zonder voorpublicatie in De Gids, in april 1902 bij uitgever L.J. Veen. Het is het tweede deel in de reeks De boeken der kleine zielen, de romancyclus over een bevoorrechte Haagse familie. Dit tweede deel wilde Couperus eerst De late liefde noemen, later veranderde hij dat in Het late leven. 

Te zien aan het kladhandschrift, dat weinig doorhalingen, verbeteringen en toevoegingen bevat, had Couperus zonder veel onderbreking aan dit deel van de reeks gewerkt. Toch ging het schrijven hem niet gemakkelijk af en helemaal tevreden was Couperus uiteindelijk niet: hij vond het “après coup te novellistisch opgevat”, zoals hij schreef aan zijn nichtje Marie Vlielander Hein. 

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

De boeken der kleine zielen III

Nadat Couperus enkele sprookjes had geschreven ging hij in Nice verder met de romancyclus over de Haagse familie. In september 1901 schreef hij Veen: “[...] aan het derde boek, waarin de emotie stijgt, werk ik met ijver en pleizier”. Inhoudelijk heeft dit derde boek, Zielenschemering, het karakter van een tragedie. Toen Zielenschemering op 27 november 1901 af was, schreef Couperus aan Veen: “[...] ik heb het mijne vrouw voorgelezen, die er een beetje, heel erg, melancholiek van is geworden....”. 

Ook dit deel heeft Couperus niet voor publicatie aan De Gids aangeboden. Het verscheen eind november 1902 bij L.J. Veen te Amsterdam.

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

Over lichtende drempels

Uitgegeven door L.J. Veen

De boeken der kleine zielen IV

Het vierde deel van De boeken der kleine zielen draagt de titel Het heilige weten. Net als bij de eerdere delen heeft Couperus de roman niet laten voorpubliceren in De Gids. 

Het kostte Couperus moeite om dit vierde deel van de reeks te voltooien. Met name tijdens het carnaval in Nice stagneerde het schrijven. Couperus hoopte het werk op 1 juni 1902 af te krijgen, maar dat lukte niet. Hij schreef Veen dat de slotscènes van het boek hem erg aangrepen en hij kon er niet rustig aan werken vlak voor hij weer op reis zou gaan. Halverwege juni 1902 berichtte hij Veen: “Het Heilige Weten is af: de vrouw heeft er om geweend!”. 

De roman verscheen uiteindelijk in juni 1903 bij uitgever L.J. Veen en daarmee was de serie van vier Haagse boeken compleet. Veen vroeg Couperus nog een vijfde boek te schrijven, maar dat weigerde hij. 

Voor recensies en artikelen kunt u onze bibliotheek raadplegen. 

God en Goden

Uitgegeven door L.J. Veen.

Dionyzos

Uitgegeven door L.J. Veen

De berg van licht I

Uitgegeven door L.J. Veen

De berg van licht II

Uitgegeven door L.J. Veen

De berg van licht III

Uitgegeven door L. J. Veen

Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...

Uitgegeven door L. J. Veen

Aan den weg der vreugde

Uitgegeven door L. J. Veen.